Deze week in ‘Lui van Veer Zien MVV’ de broers Arnold en Gieljom Verhoeven.
In de beginjaren 90 gingen ze voor het eerst naar MVV, in het kindervak op de staantribune. “Daar kreeg je de smaak snel te pakken. In die jaren kwam Mister Roda daar nog wel eens een hoekschop nemen om ons doel onder vuur te nemen. En het halve vak nam hem dan onder vuur. En de ouders knepen natuurlijk net op dat moment een oogje dicht.” Het MVV-gevoel groeit snel bij Arnold en Gieljom. “We zijn er mee opgegroeid. De gemiddelde wedstrijd geeft vaak al genoeg voldoening: de euforie van een overwinning waar willekeurige toeristen op het terras erna nog even van mogen meegenieten, tot de sjaggernatie waarbij je alleen maar “foi foi foi of hool noe toch oet!” weet uit te brengen. Onbetaalbaar.”
Het kampioenschap van 1997 is voor de broers de meest memorabele MVV-herinnering. “De wedstrijd tegen VVV en de daarop volgende huldiging op de Markt. Ik geloof dat dat vlaggetje nog steeds ergens in een kast ligt. Landzaat, Platvoet, schitterend. Als een Turkse toeterbruiloft terug de Noorderbrug over.” Aan publiekslieveling Leo Koswal hebben ze een bijzondere herinnering. “Die speelde op het sinterklaasfeest voor de jeugd bij MVV toen nog voor zwarte piet met de Körver als sint. Daar had de KNVB waarschijnlijk nu een tuchtzaak van gemaakt.”
De Verhoeven-broers zijn donateur van Veer Zien MVV als compensatie van gemiste vrijdagavonden. “We stonden jarenlang zelf op het trainingsveld op vrijdag. Nee, alle gekheid op een stokje, het is natuurlijk makkelijk om te zeggen dat doneren geen zin heeft en het daarbij laten, maar je ziet dat er inmiddels toch al aantoonbare resultaten zijn behaald. Je wordt goed geïnformeerd en serieus genomen en zo krijg je als donateur toch het gevoel dat je je steentje bijdraagt aan een betere toekomst voor MVV.” Ze doneren aan versterkingen voor het eerste elftal en aan de jeugd. “Nu we er zo over nadenken moeten dit seizoen zo veel mogelijk jeugdspelers minuten maken. Vooral nu we een seizoen zonder serieuze aspiraties hebben. Je hebt niks te verliezen en zelf opgeleide spelers brengen wellicht MVV nog geld op.” En dat geld is hard nodig zodat MVV een gezonde toekomst tegemoet gaat, besluiten de broers, al is er ook meer dan dat. “MVV blijft hopelijk voor altijd onderdeel van het leven in Maastricht én de omliggende regio. En het gaat onder de streep niet alleen om het geld. Een goed georganiseerd en breed gedragen supporterscollectief kan ertoe bijdragen de club eindelijk weer op het hoogste niveau te krijgen. Dromen moet kunnen, vooral in deze tijd.
